Α-βλαβεια
Σήμερα θα ήθελα να ξεκινήσουμε την διαδικασία της αλλαγής μας προς μια ποιοτικότερη σχέση με την ζωή μας , τον εαυτό μας και τον άλλο εργαζόμενοι πάνω στην τεχνική της αβλάβειας. Α- βλάβεια σημαίνει σκέπτομαι, ομιλώ και πράττω με γνώμονα την έλλειψη βλάβης προς τον εαυτό μου και τον άλλο. Σκοπό έχει να μην προκαλέσει βλάβη η συμπεριφορά μου στον άλλον ή στον εαυτό μου και απαιτεί την ενσυνειδητότητα μας και την παρατήρηση της συμπεριφοράς μας.
Θέλω να διαχωρίσουμε πως είναι μια στάση που δεν προκύπτει από αδυναμία ή συναισθηματική τρυφερότητα αλλά από την νοήμονα επιλογή μιας ισχυρής προσωπικότητας, που ενώ έχει τον εξοπλισμό και την δύναμη να προκαλέσει πόνο, θλίψη, στεναχώρια στον άλλον, αποφασίζει με σθένος να εργαστεί πάνω στην αυτοκυριαρχία του. Δεν είναι οκνηρία απέναντι στην φασαρία και την εσωτερική αναστάτωση που προκαλούν οι διαφωνίες, δεν είναι αδιαφορία προς τον άλλον, ούτε επιζητεί την ηρεμία γιατί οι τσακωμοί ενοχλούν την ακριβοκερδισμένη γαλήνη του, είναι μια στάση ζωής όπου η θέληση για το καλό θα ζυγίσει με ακρίβεια ζυγαριάς τι χρειάζεται να ειπωθεί και τι να πραχθεί, προκειμένου να προάγεται η σχέση μας με τον άλλον και η αυτοπραγμάτωση του εαυτού μας. Είναι το πιλοτήριο του σκάφους μας.
Το να έχεις τον εξοπλισμό να προκαλέσεις βλάβη στον εαυτό σου και τον άλλον και να επιλέξεις να μην το κάνεις θέλει σθένος, κίνητρο ισχυρό και αυτοκυριαρχία. Αυτή η στάση είναι ιδιαιτέρως δύσκολη για την προσωπικότητα μας και τις έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις της, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να αρχίσουμε να παρατηρούμε τι σκεπτόμαστε, πως το εκφράζουμε και τι πράττουμε. Θα δούμε με θλίψη πως δεν έχουμε κανένα σχεδόν έλεγχο πάνω στην προσωπικότητα μας, που όπως έχουμε εξηγήσει δημιουργείται και στηρίζεται περισσότερο στην αυτοεικόνα μας, στο φαίνεσθαι και λιγότερο στον οργανισμό, στην ουσία, στο είναι. Η ά- βλαβεια είναι η στάση να αναγνωρίζω τις σκεπτομορφές μου, να επιλέγω αυτές που έχουν θέληση για το καλό μου και του άλλου και να τροποποιώ με την δύναμη ενός νέου τρόπου σκέπτεσθαι τις ανώριμες, ανταγωνιστικές, επιθετικές, χωριστικές και φοβικές σκέψεις προς κάτι ποιοτικότερο.
Πραττειν ή Ευ πραττειν
Το θέμα δεν είναι να πράττουμε, αλλά το να σκεφτόμαστε περί της πράξης με τον νου μας.
Και όταν λέμε να σκεφτόμαστε περί της πράξης εννοούμε να αναρωτιόμαστε γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, ποιο είναι το κίνητρό μας, πόσο καλό κάνουν οι πράξεις μας σε εμάς και στον άλλον. Οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τις επιθυμίες μας, τις σκέψεις μας, και τις πράξεις μας με άλλο τρόπο πιο λειτουργικό, να τις αναγκάσουμε να υπ-ακούν στις εντολές μας, να είναι καθοδηγούμενες από εμάς, τους ηγούμενους της διαδικασίας.
Το μυαλό μας δυστυχώς δεν υπ-ακούει στις εντολές μας γιατί πηδάει δεξιά και αριστερά σαν ένα ατίθασο, ανυπόμονο, ανήσυχο, ανώριμο παιδί. Ως τέτοιο θα το δούμε και θα το οδηγήσουμε απαλά στην ενηλικίωση του. Πώς θα γίνει αυτό, πιθανώς αναρωτιέστε. Μα όπως ακριβώς θα κάναμε με το παιδί μας. Θα παρατηρήσουμε με αγάπη και φροντίδα την συμπεριφορά μας, θα αναγνωρίσουμε αν είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο ή μια μεμονωμένη περίπτωση, θα παρατηρήσουμε ακόμα πιο προσεκτικά τις λεπτομέρειες.
Θα μας ακούσουμε με αγάπη να εξηγούμε γιατί επιλέγουμε κάθε πράξη και θα μας αγκαλιάσουμε με ακόμα μεγαλύτερη ενσυναίσθηση. Έχοντας δώσει αποδοχή και μεγάλο σεβασμό στη διαδικασία θα συνεχίσουμε με σοφία να παρακολουθούμε συνέχεια “το παιδί μας” ( τον μικρό εαυτό μας) να επιλέγει τις πράξεις του και σταδιακά θα μας βοηθήσουμε να καθορίσουμε τις πράξεις που μας αποδυναμώνουν ή μας ενισχύουν, τις σκέψεις που μας γεμίζουν ενέργεια ή μας εξουθενώνουν, τις συμπεριφορές που μας ισχυροποιούν ή μας καταβάλλουν.
Έτσι θα κινηθούμε, παρέα με τον Παρατηρητή μας και θα αρχίσουμε σταδιακά με σεβασμό την νέα μας εκπαίδευση. Πρακτικά, χωρίς πολλές φιλοσοφίες και αναλύσεις θα μαθητεύσουμε στην τέχνη της ευδαιμονίας, στην τέχνη του βίου, στην τέχνη της σχέσης γιατί το να γίνουμε συνειδητοί και να μην γίνονται οι πράξεις ερήμην μας οδηγεί στην ελευθερία.
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Ο Παρατηρητής είναι η αρχική αλλαγή στάσης αυτής της πορείας και μας βοηθά να αναγνωρίσουμε άμεσα και αμέσως την κατάσταση μας. Η πρωταρχική μας έμφαση θα δοθεί για λίγο στο σώμα μας. Ποιος κάνει κουμάντο; Τα πόδια ή μπορεί το κεφάλι να ορίζει όλο το σώμα μας, δίνοντας εντολές σε όλα τα όργανα, να πράττουν σύντονα με το καλό του οργανισμού μας;
Τι τρώμε, τι πίνουμε, πως σχετιζόμαστε με το σώμα μας, το σεβόμαστε, το περιποιούμαστε, το φροντίζουμε και με ποιο τρόπο; Το πάμε εκεί που θέλουμε ή το εγκαταλείπουμε στην μοίρα του, το δωρίζουμε δεξιά και αριστερά ή του δίνουμε χάδια, αγάπη και τρυφερότητα; Αφήστε τον παρατηρητή ελεύθερο να παρατηρήσει το φυσικό σας σώμα, πόσο κουρασμένο είναι μετά την άσκηση, πόσο ευχάριστα δέχεται την σκιά μετά από έναν εξοντωτικό περίπατο στην ζέστη, πόσο ανακουφισμένο νιώθει όταν κάθεται στην καρέκλα μετά από μια κοπιαστική βόλτα.
Γίνετε πιο συνειδητοί ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ όταν κάνετε μπάνιο και αισθανθείτε το ζεστό νερό να ρέει επάνω σας και να σας χαιδεύει. Νιώστε την χαρά σας όταν το αφρόλουτρο κάνει το δέρμα σας να μοσχοβολά, βιώστε ευγνωμοσύνη για αυτήν την πολυτέλεια και μείνετε για λίγο παρόντες με αυτή την ποιότητα της ευγνωμοσύνης.
Σειρά έχει το συναισθηματικό μας σώμα. Μπορείτε να περιγράψετε τα συναισθήματα σας, κυρίως σε καταστάσεις φόρτισης ή έντασης ή συγκίνησης και πως αυτά εξασθενούν. Παρατηρήστε τον θυμό σας, την ανατομία του, πως κλιμακώνεται σαν την λάβα του ηφαιστείου και πως ξεχύνεται σε εκρηκτική μορφή κάνοντας τα σωθικά σας να τρέμουν. Δείτε τους μυς να συστέλλονται, τα μάτια σας να πετάνε φωτιές και το πρόσωπο σας να κοκκινίζει από οργή. Με προσοχή θα μπορέσετε να αντιληφθείτε την εμφάνιση του, την κορύφωση του και την εξασθένιση του και τις συμπεριφορές που τον συνοδεύουν.
Παρατηρείτε χωρίς πρόσημο, χωρίς επίκριση απλά παρατηρείτε όλα τα συναισθήματα σας και τον εαυτό σας μέσα σε αυτά. Όσο πιο πολύ τα παρατηρείτε, τόσο πιο γνώριμα γίνονται και λιγότερο μυστηριώδη. Όσο λιγότερο μυστηριώδη, τόσο λιγότερο ασκούν γοητεία επάνω μας. Σε λίγο θα δείτε πως θα σας ενδιαφέρει περισσότερο να παρατηρείτε τον θυμό σας από το να έχετε δίκιο. Οι σκέψεις σας προκαλούν τον θυμό σας και αυτός την συμπεριφορά σας. Θέλουμε να αλλάξουμε αυτό το μοτίβο. Θέλουμε να πορευόμαστε ήσυχοι μέσα στον θόρυβο, να βιώνουμε την αρμονία μέσα στην διαμάχη, να βρούμε την σοφία μέσα στο χάος. Να ελέγξουμε τον νου μας που θα δημιουργεί νέα συναισθήματα, νέες πράξεις και θα κάνει το σώμα μας πιο ζωντανό και νέο.
Αυτή η σύνθεση, της ύλης και του πνεύματος, η αρμονία σε όλα μας τα σώματα, το φυσικό, το συναισθηματικό και το νοητικό οδηγεί στο ευ ζην, αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμα όλοι βιώνουμε μια έντονη διαμάχη εντός μας, καθώς άλλα θέλει το κορμί, άλλα νιώθει το συναίσθημα, άλλα σκέπτεται ο νους. Δεν πειράζει, μην απογοητευόμαστε, έχουμε χιλιάδες προτερήματα και άλλα τόσα ελαττώματα αλλά ο σκοπός είναι κοινός: να ζούμε καλύτερα και να βοηθήσουμε και τον άλλον να ζει καλύτερα. Το να είμαστε λίγο πιο ευτυχισμένοι από εχθές, μου φαίνεται επαρκές κίνητρο, καλοπροαίρετο και εφικτό. Η διαδρομή αυτή είναι ευχάριστη αλλά απαιτεί παρατήρηση και πειθαρχία.
Σειρά τώρα έχει το νοητικό μας σώμα. Ας δώσουμε προσοχή στα έργα των λόγων και των σκέψεων μας. Ας γίνουμε λίγο πιο δύσπιστοι με το μυαλό μας που ναι μεν στην καθημερινότητα είναι πολύ βοηθητικό, αλλά αν παρατηρήσουμε λίγο πιο στενά, σε άλλα πεδία, πιο σύνθετα, μας βάζει σε αμφιβολίες για την λειτουργικότητα του. Ίσως δεν είμαστε όσο έξυπνοι νομίζουμε, ίσως δεν γνωρίζουμε όλα αυτά που υποθέτουμε πως γνωρίζουμε.
Η σκέψη μας είναι, στην πραγματικότητα αρκετά ασυνείδητη, δεν σταματά ποτέ και μας εξουθενώνει. Μήπως ήρθε η ώρα να ελέγξουμε την ποιότητα της; Ο νους συνήθως επικρίνει, χωρίζει, φοβάται, ανταγωνίζεται. Ο δικός σας τι κάνει; Με αυτό το πρώτο βήμα παύουμε να παρατηρούμε τα γεγονότα και μεταφέρουμε την συνείδηση μας στην εσωτερική κίνηση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. ΜΗΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΗΝ ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΤΕ, ΜΗΝ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.
Παρατηρήστε πώς αυτό που σκέπτεστε επηρεάζει το συναίσθημα σας, πώς αυτό που λέτε επηρεάζει τον άλλον, πώς η ζωή σας επιδρά πάνω στον άλλον. Οι αλλαγές προκύπτουν σταδιακά καθώς η νέα κατάσταση της παρατήρησης ενδυναμώνεται εντός μας και εξασθενεί η δομή του εγωικού νου μας και η επικριτική λειτουργία του. Το τιμόνι δίδεται σταδιακά στον παρατηρητή που δεν κρίνει αλλά έχει πάντα επίγνωση των πεπραγμένων. Ακολουθεί η αποταύτιση και η ελευθερία μιας νέας επιλογής καθώς ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μας γίνεται πιο συνειδητό.
Ο ΝΟΥΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
Την πρώτη φορά που αποφάσισα να παρατηρήσω τις σκέψεις μου είχα πει πως θα λέω την λέξη ΑΚΥΡΟ για κάθε αρνητική σκέψη. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είχα πει δεκάδες φορές την λέξη άκυρο, πράγμα που πρακτικά μου ξεκαθάρισε το τοπίο του νου μου. Ήταν αραχνιασμένο, φοβικό, επικριτικό και ανταγωνιστικό. Το είχα για πρώτη φορά παρατηρήσει με αυτόν τον απλό τρόπο και καθώς συνέχιζα την άσκηση καθημερινά με συνέπεια και ρυθμική διαδικασία, οι σκεπτομορφές μου άλλαζαν μορφή, ποιότητα και γίνονταν ανώτερες για να μην χρειάζεται να επαναλαμβάνω το επίθετο “άκυρο” που τόσο ανησυχητικά είχε εισβάλλει στον λεξιλόγιο μου.
Άρχισα άμεσα να υποκαθιστώ κάθε αρνητική σκέψη με μια ποιότητα και να κρατώ τον ΝΟΥ ΜΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΦΩΣ και στην ποιότητα που επέλεγα για κάθε μήνα. Ξεκίνησα με την αυτοκυριαρχία. Η αρχή της μεγάλης μεταμόρφωσης μου είχε σημάνει. Εννοείται πως ακόμα προσπαθώ και πως δεν γνωρίζω τίποτα. Όσο όμως ο νους μου αυτοελεγχόταν και απαλλασσόταν από την νοητική κυριαρχία ενός άλλου νου, τόσο πιο χαρούμενη ένιωθα. Αγωνιούσα και προβληματιζόμουν όταν πράγματι υπήρχε λόγος. Τα συναισθήματα μου ήταν πιο αυθεντικά και λιγότερο φοβικά και το σώμα έπαψε να υποφέρει.
Η ορθή διάκριση ανάμεσα στο τι θα πω από αυτά που σκέφτομαι, τι θα πράξω από αυτά που μπορώ και που θα εστιάσω από τις χιλιάδες σκέψεις μου, μας εκπαιδεύει σε άλλες ποιότητες νοήμονος αγάπης, αυτοελέγχου και υψηλής κατανόησης και μας καθιστά σοφότερους.
Η ζωή μας στηρίζεται σε επιλογές και συνειδητή δράση. Έτσι ζούμε την ζωή που θέλουμε αντί να ζούμε την ζωή που μας έτυχε. Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΗΝ.
Άσκηση:
Παρατηρήστε χωρίς πρόσιμο τις σκέψεις σας, τα συναισθήματα και τις πράξεις σας και το βράδυ, πριν κοιμηθείτε καταγράψτε παρακαλώ δυο τρία γεγονότα της ημέρας και πόσο αβλαβείς ήσασταν χωρίς επίκριση, πρόσιμο ή ενοχές. Θα μπορούσατε να είχατε πράξει κάπως καλύτερα, να μην είχατε πει αυτά τα λόγια αλλά να είχατε επικοινωνήσει την γνώμη σας διαφορετικά;
