ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΩΣ ΤΟΝ ΤΑΦΟ

Όλοι αναζητούμε την Σχέση

Μια σχέση ισορροπημένη και στενή, γιατί όπως έχει πει και ο Χόρχε Μπουκάι, στο βιβλίο του “Ο δρόμος της συνάντησης”, όλες οι σχέσεις είναι σημαντικές αλλά η στενή σχέση κάνει την ζωή να έχει νόημα. Η ΠΟΙΟΤΙΚΗ θα συμπληρώσω. Η ανάγκη μας για ασφαλή συναισθηματικό δεσμό είναι έμφυτη και υπάρχει πληθώρα αποδείξεων αλλά εμείς αρκετά συχνά το αρνούμαστε και προσπαθούμε να συνάψουμε ερωτικές σχέσεις χωρίς έρωτα και στενές σχέσεις μέσα σε παράλληλες μοναξιές. Απελπισμένες σχέσεις, καταβροχθιστικές από την βουλιμική κατανάλωση της εποχής, ή επιφανειακές συναντήσεις γεμάτες ανταγωνισμό, ένταση και προσβολές που μας αφήνουν πιο στερημένους και πεινασμένους από ποτέ.

Το θέμα δεν είναι πλέον η ποσότητα των σχέσεων αλλά ο κίνδυνος απουσίας της ποιότητας από την ζωή μας.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, γεννιέται η απαίτηση για νέες αυθεντικές, στενές σχέσεις έρωτα και αγάπης χωρίς αυτό να θεωρείται πολυτέλεια ή να προκαλεί τον γέλωτα, εκτός αν αυτός είναι μια αυθόρμητη αντίδραση χαράς και ευχαρίστησης και όχι περιφρόνησης. Σας ζητώ λοιπόν να μην παραιτηθούμε από το θαύμα της Σχέσης, έστω και αν έχουμε βαθύτατα απογοητευτεί και δεν πιστεύουμε πια σε αυτήν και σας προσκαλώ να συνεχίσουμε να αναζητάμε τον Έρωτα, την Αγάπη, την Ζωντάνια, και τον Παλμό μέσα στην Σχέση για έναν και μόνο λόγο: γιατί είναι ωραία να μην ενδίδεις σε εκπτώσεις και να ικανοποιείς τις συναισθηματικές και ψυχολογικές σου ανάγκες με την βοήθεια του άλλου. Το θέμα είναι αν πιστεύετε πως μια τέτοια σχέση είναι βιώσιμη και εφικτή;

ΣΧΕΣΗ ΒΑΘΟΥΣ : ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

Από την ημέρα που γεννιόμαστε αυτή ψάχνουμε απλά επειδή δεν γνωρίζουμε αυτό το βάθος της Σχέσης, πορευόμαστε επιφανειακά, αμυντικά ή επιθετικά, μόνοι μας, με αυτάρκεια και αυτοπεποίθηση πιστεύοντας πως αρκεί να μπορούμε να στηριχτούμε στον εαυτό μας για να είμαστε καλά. Μέγα λάθος!

Αυτά ακριβώς είναι τα απαραίτητα συστατικά της νέας ορθής σχέσης που ανατέλλει γιατί σε αυτόν τον ώριμο και ικανό εαυτό θα στηριχτούμε για να τον προσφέρουμε μέσα στην σχέση γνωρίζοντας πως ό,τι και να γίνει μπορούμε να γυρίσουμε πάντα στον εαυτό μας.!!!

Ήταν απαραίτητο να απεξαρτηθούμε πρώτα και να μας αγαπήσουμε εκ νέου. Να αντιληφθούμε την ζωή μας, τον εαυτό μας και τον άλλον με όρους εκτίμησης και τρυφερότητας, απαραίτητες συνθήκες του σχετίζεσθαι. Ήταν μια αναγκαία διαδρομή να έχουμε περάσει ένα διάστημα μόνοι μας παλεύοντας με την ζωή και τους φόβους μας για να κατακτήσουμε μια σχετική αίσθηση αυτογνωσίας, αυτοδυναμίας και ελευθερίας. Η δυνατότητα του χωρισμού είναι η ελευθερία που θα μας οδηγήσει πάλι στην οικειοθελή δέσμευση. Όλα αυτά έγιναν για να συνδεθούμε ξανά από επιλογή και εκτίμηση στην σχέση, πιο ορθά γιατί έχουμε την ενσυνειδητότητα πως δεν θέλουμε να παραμείνουμε μόνοι μέσα σε ένα παγωμένο και μοναχικό κόσμο, παρόλο που μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ήρθε η στιγμή που μπορούμε να επιλέξουμε να σχετιστούμε από δύναμη και όχι από αδυναμία, και να ερωτευτούμε την Σχέση ως επιτυχημένη επένδυση ζωής. Ήρθε η στιγμή να κινηθούμε προς τον άλλον, να συν-κινηθούμε και να μην αναστέλλουμε άλλο την δέσμευση μας στην σχέση, που δεν είναι υποχρέωση ή εγκλωβισμός αλλά έκρηξη χαράς μέσα στο απαιτητικό ταξίδι. Ήρθε η ώρα να πάψουμε να σχετιζόμαστε μέσα από τις πληγές μας και να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, μόνοι μας αρχικά για να προσφερθούμε στην σχέση ολόκληροι και ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΞΑΝΑ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ

Ίσως όλα να έγιναν για να ξαναλάμψουν τα μάτια των νέων με την εμπιστοσύνη ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΔΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΣΜΕΥΣΗ. Εμπιστοσύνη πως η χαρά και η ευδαιμονία υπάρχει μέσα στην σχέση, όχι μόνο έξω από αυτήν και θαρραλέα να αγαπήσουν με πάθος, χωρίς την αγωνία πως η αγάπη μπορεί κάποτε να χαθεί αλλά παρόλο που η αγάπη μπορεί να χαθεί. Ένα ταξίδι είναι και η σχέση και όπως όλα τα ταξίδια, κάποτε τελειώνει και αυτό αλλά είπαμε πως αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση του τέλους, κάνει τον άνθρωπο πιο ανθρώπινο και τον εξευγενίζει. Επιτρέπει την απόλαυση ενός ωραίου έργου παρόλο που στο τέλος η οθόνη θα δείξει “τέλος”. ‘Ολη η ιστορία είναι θέμα επιλογής. Με ποιον θέλουμε να κάτσουμε καραντίνα, με ποιον θέλουμε να κάνουμε το ταξίδι, με ποιον να συνοδοιπορήσουμε ;

Μην εφησυχάζετε. Στις επάλξεις πάλι! Έχουμε κάνει τόσα λάθη, ( ΕΓΩ πρώτη και καλύτερη έχω κάνει τα περισσότερα,) αλλά μπορούμε καλύτερα! Πάμε πάλι στην Σχέση, με « Σ κεφαλαίο» αυτήν την φορά. Με ορμή αλλά με κατεύθυνση. Με επιλογή αλλά και αισιόδοξο ρεαλισμό. Το βιαστικό, το επιφανειακό και το απαθές δεν έχει κάτι άλλο να μας πει. Μας αποστράγγιξε, μας περιόρισε στην μετριότητα του λίγου, μας στέρησε από το όραμα ενός ομορφότερου μέλλοντος. Αφήστε τις απαισιοδοξίες και τους μηρυκασμούς πως δεν πιστεύετε στην Σχέση. Ας ξεπεράσουμε τις γκρίνιες και τις μίζερες αντιλήψεις περί σχέσεων, για να μην αναλώσουμε την ζωή μας στην μιζέρια για τα θέματα που αναφύονται μέσα σε κάθε σχέση.

Θέλει δουλειά και πότισμα είπαμε, αρκεί να έχουμε νερό να δώσουμε. Έχουμε; Και πόσο καθαρό είναι; Είναι πάντα διαθέσιμο ή ανοιγοκλείνει η στρόφιγγα και μας αφήνει διψασμένους; Τι ροή έχει; Υπερβολική και μας πνίγει ή λιγοστή με το σταγονόμετρο; Ξέρουμε τι θα πει συνέπεια και ρυθμική διαδικασία; Η καρδιά μας δεν μπορεί να κάνει αρρυθμίες και να περιμένει να παραμείνουμε ζωντανοί. Η εκπνοή ακολουθεί την εισπνοή και αέναα επαναλαμβάνεται. Έτσι είναι η Σχέση, θέλει να αφουγκραστούμε τον ρυθμό της, να την κατανοήσουμε, να της προσδώσουμε την προσωπική μας νοηματοδότηση. Γιατί θέλω σχέση; Τι σημαίνει σχέση; Τι σημαίνει για εμένα στενή σχέση; Ορθή σχέση; Θέλω έναν καλό σύντροφο να με αγαπά, να με φροντίζει να…να..να… Εγώ είμαι ένας τέτοιος σύντροφος; Εγώ τι έχω να προσφέρω στην Σχέση; Έχω χαρά, αισιοδοξία, όραμα, πίστη, εμπιστοσύνη ή προσφέρω κούραση, γκρίνια, επίκριση, σχόλια και απαισιοδοξία; Αναρωτηθείτε : «Γιατί κάποιος να με διαλέξει;» αντί για το σύνηθες ερώτημα «ποιον να διαλέξω;” ” Είμαι εγώ το καλύτερο ταίρι ή θέλω απλά να βρω το καλύτερο ταίρι;»

Απομακρυνθήκαμε για να έρθουμε πιο κοντά. Χάσαμε επαφή για να κάνουμε επαφή. Αποσυνδεθήκαμε για να συνδεθούμε. Απομονωθήκαμε για να ενωθούμε. Χωρίσαμε από ανούσιες σχέσεις για να ενωθούμε μέσα στην νέα ουσιαστική Σχέση. Είναι κατάλληλο το έδαφος ΣΗΜΕΡΑ για όλους μας και για τα νέα παιδιά κυρίως, καθώς μπορούν να αντιληφθούν πως την Σχέση αναζητούν και πως αυτή η αγάπη που τόσο πόνεσε κάποιους από τους γονείς ή τους ίδιους και τους φίλους τους, δεν είναι μια ρομαντική φαντασίωση ή κάτι το άπιαστο.

Είναι εκεί μπροστά τους και μπορούν να την πιάσουν, απλά για να μην τους φύγει πρέπει να αναγνωρίσουν εκ νέου την αξία της και να εκπαιδευτούν σε ένα νέο άγγιγμα που να πηγάζει από την ψυχή τους. Να μάθουν να την κρατούν σαν μια πεταλούδα. Πρέπει η παλάμη τους να είναι απαλή, ανοιχτή και διαθέσιμη πάντα για να μπορεί να κουρνιάζει η αγάπη μέσα στην χούφτα και να αναπνέει. Δυστυχώς εμείς, η προηγούμενη γενιά, αδυνατούμε να βοηθήσουμε γιατί οφείλαμε να κατακτήσουμε μια ” ενήλικη” σχέση με την σχέση και να τους προσφέρουμε το αγαθό της ελευθερίας να πράττουν κατά βούληση. Τώρα θα εκπαιδευτούμε μαζί τους, στην νέα εποχή που το αγαθό είναι η ομάδα και η συλλογική ευθύνη. Ίσως η σχέση δεν έχει ακόμα πεθάνει, αλλά αναγεννάται από τις στάχτες της σαν τον φοίνικα και μας φωνάζει πως αυτό το μυστηριώδες συναίσθημα της αγάπης υπάρχει ακόμα και ζει και βασιλεύει.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ.

Οι ορθότερες σχέσεις δεν είναι μια μη πρακτική ιδέα που δεν επιδέχεται εφαρμογή. Είναι απλά μια συστηματική διαδικασία εκπαίδευσης για να συνεργαζόμαστε καλύτερα και να απολαμβάνουμε πιο αρμονικές σχέσεις μέσα σε όποιο σχήμα επιθυμούμε, ώστε τα παιδιά να γεύονται την χαρά της συνεργασίας μας και της ασφάλειας που τους παρέχουμε. Ας μάθουμε να αγαπάμε χωρίς να επιμένουμε στην τελειότητα του αντικειμένου της αγάπης μας. Ας μάθουμε να σχετιζόμαστε πρωτίστως με εαυτό μας, μετά με τον / την σύντροφο, και ύστερα με τα παιδιά. Αυστηρά με αυτή την σειρά. Το ζευγάρι ΚΑΙ ΠΑΛΙ στην κορυφή του τριγώνου, στην θέση που δικαιωματικά του ανήκει.

Πιστεύω βαθιά πως, τώρα που καταφέραμε να είμαστε γενναίοι ενήλικες, μπορούμε γενναία να σχετιστούμε βαθιά, ως ενήλικες, σε μια σχέση όμορφη, αποτελεσματική και γόνιμη, καθώς θα στηρίζεται στην βασική ανάγκη του ανθρώπου: την ασφάλεια, τον σεβασμό και την ελευθερία της εξέλιξης προς το καλό όλων των μελών.

Δεν θέλουμε απλά ώριμες ορθολογικές διαπραγματεύσεις, θέλουμε στενές ανθρώπινες σχέσεις με πάθος, όχι με πάθη, που να βιώνουν συναισθηματική ανταπόκριση. Ενισχύστε και πολλαπλασιάστε την ανταπόκριση όταν χορεύετε τον χορό της αγάπης σας. Μην αφήνετε να περνούν οι θετικές στιγμές. Εκεί ενισχύεται η αγάπη. Αναγνωρίστε και την πιο μικρή φροντίδα, τον πιο ασήμαντο κόπο που καταβάλει ο άλλος για να σας ικανοποιήσει, δώστε ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ πως η σχέση έχει χτιστεί και εξακολουθεί να χτίζεται. Μην ασχολείστε με τα προβλήματα γιατί θα δείτε, αν παρατηρήσετε προσεκτικά, πως οι τσακωμοί, οι γκρίνιες και οι καυγάδες είναι από πληγές, από παράπονα που στην ουσία φωνάζουν : ” δες με, αγκάλιασε με, αναγνώρισε τον κόπο μου, την φροντίδα μου, μην απομακρύνεσαι, μην χάνεσαι, σε θέλω, σε έχω ανάγκη, σε αγαπώ.”

Ας βγούμε από αυτό το συναισθηματικό δράμα και ας αρχίσουμε να ανταποκρινόμαστε περισσότερο στις στιγμές εγγύτητας, στις στιγμές ανοίγματος, μοιράσματος, συντονισμού. Η ανταλλαγή επιβραβευτικών συμπεριφορών ανάμεσα στα ζευγάρια οδηγεί στην ικανοποίηση και στην ικανότητα επίλυσης των συγκρούσεων με κατανόηση και σεβασμό. Απλά αναγνωρίστε πόσο σας αρέσει να σας κρατά το χέρι, πόσο χαίρεστε όταν έχετε χρόνο να βλέπετε μαζί ταινία, πόσο όμορφα μαγειρεύει ή πόσο το χιούμορ του/της σας έχει βοηθήσει στην ζωή… Ξεχνάμε να επιβεβαιώσουμε στον σύντροφο μας πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μας με ένα απλό λόγο, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα ευχαριστώ. Αυτή η αναγνώριση με λεπτό τρόπο αλλά ουσιαστικό των κομβικών στιγμών σύνδεσης είναι η βάση μας, η μαγιά μας, η συναισθηματική μας ασφάλεια που οξύνει εκ νέου την εστίαση μας στην αίσθηση της αγάπης που εισπράττουμε.

ΑΥΤΗ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ είναι το μυστικό του συντροφικού εμπλουτισμού, ΤΟ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗΣ, είναι το μυστικό του χωρισμού, της απόσυρσης και αποφυγής.

Πριν και από τις σχολές γονέων, απαιτείται η δημιουργία σχολών ορθών ανθρωπίνων σχέσεων. Ίσως τότε σταματήσουμε να τρέχουμε δεξιά και αριστερά να μάθουμε πως να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Θα αρκεί να μας βλέπουν στην πράξη να πορευόμαστε εν ειρήνη και ελευθερία. Και να τα βλέπουμε στην πράξη να πορεύονται εν ειρήνη και ελευθερία. Έτσι καθώς γεννάμε, θα γεννιόμαστε μαζί τους, ξανά και ξανά και εκείνα θα νιώθουν ασφαλή και ευτυχισμένα γιατί από « την κούνια ως τον τάφο», από μωρά ως και ενήλικες ΟΛΟΙ ΜΑΣ, αυτόν τον ασφαλή συναισθηματικό δεσμό αναζητάμε! Για αυτήν την ποιότητα στις στενές σχέσεις θα εργαστούμε παρέα με σθένος και εμπιστοσύνη.