Σήμερα έχω παιχνιδιάρικη διάθεση.

Νιώθω κάπως σαν μικρό κοριτσάκι, ανάλαφρο, ζωντανό, αισιόδοξο και ανοιχτό. Πάνω από όλα σοφό και ελεύθερο, όπως είναι όλα τα παιδιά που δεν έχουν ηττηθεί από την αδύναμη προσωπικότητα τους απέναντι στους μεγάλους αλλά αγκαλιάζονται από αυτούς με αγάπη, σεβασμό και αποδοχή. Νιώθω σαν τα τυχερά μικρά κοριτσάκια που τους επιτρέπεται να εκφράζουν όλο και πιο πολύ την παιχνιδιάρικη υπόσταση τους και την χαρά τους, τις πολύτιμες ποιότητες της ψυχής τους.

Νιώθω σαν το μικρό  κοριτσάκι των παραμυθιών που ζει μέσα στον δικό του θαυμαστό κόσμο γιατί περιβάλλεται από τον μανδύα της αγάπης και της αποδοχής. Αυτή η μικρούλα βλέπει έναν κόσμο γενναιόδωρο και φιλικό γιατί οι ευγενείς σκέψεις της καθορίζουν τον κόσμο που βλέπει. Σε ό,τι συναντήσει το βλέμμα της δίνει την σημασία που έχει για εκείνη, με ανοιχτό μυαλό, χωρίς προηγούμενους συσχετισμούς, με ευρύτητα νου, απαλλαγμένο από κρίσεις και συναισθηματικές φορτίσεις. Ζει στο παρόν και δεν κάνει άσκοπες σκέψεις για το μέλλον, ούτε καταστρώνει σχεδιαγράμματα ή στρατηγικές. Βλέπει μόνο το αιώνιο, το αληθινό, το ωραίο, το καλό.

Δεν αναρωτιέται γιατί υπάρχει το κουβαδάκι, θέλει μόνο να παίξει με αυτό και να χτίσει το πιο ωραίο κάστρο που μπορεί στην άμμο. Να χαρεί την διαδικασία και την δημιουργία. Δεν ανησυχεί για τίποτα, δεν φοβάται πως κάτι θα συμβεί, δεν κάνει επιθετικές σκέψεις στον εαυτό της. Το κοριτσάκι αυτό δεν έχει ακόμα χάσει την όρασή του και βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Ρωτάει κάθε πράγμα τι είναι, δεν του λέει τι είναι, άλλωστε ευτυχώς ακόμα δεν έχει αρχίζει να διαβάζει για να αποκτήσει γνώσεις και να γίνει ορφανό από σοφία. Βλέπει μια πασχαλίτσα και μετράει με ενθουσιασμό τις μαύρες βούλες της σαν να κοιτά κάτι άπειρης αξίας, κάτι καθαρό, κάτι όμορφο.

Η πασχαλίτσα, η πεταλούδα, τα ψαράκια, οι κούνιες, οι κούκλες συμμετέχουν στο παιχνίδι της ζωής απλά και χωρίς καμία απόσταση. Αυτό το μικρό κοριτσάκι είναι ακόμα χαρούμενο γιατί είναι ελεύθερο από τα χαρακτηριστικά του εγώ, τα οποία δεν έχει ευτυχώς προλάβει ακόμα να αποδώσει στον εαυτό του. Δεν βλέπει τον εαυτό του ως ανίκανο, ανόητο, φοβικό, μεγαλοπρεπή ή χαμένο γιατί απλά δεν μπορεί να δει με περιγραφικούς όρους τον εαυτό του. Να που έγκειται η ευδαιμονία του.

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΗΓΗ ΜΑΣ.

Σήμερα νιώθω για λίγο, σαν αυτό το κοριτσάκι, ένα πλάσμα ιερό γιατί ξαναγύρισα στην αρχική μου μορφή. Νόμιζα καθώς μεγάλωνα πως η δύναμη φέρνει ελευθερία για αυτό και την κυνήγησα μανιασμένα. Κατανόησα στην πορεία όμως πως η ελευθερία φέρνει δύναμη. Ελευθερία από τον κατασκευασμένο εαυτό μας, τον διαμορφωμένο από τους άλλους και τις συνθήκες. Είδα καθαρά πως μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας συνθλίψει, καθώς μόνο αυτός μάς επηρεάζει οπότε αποφάσισα να τον αλλάξω και να τον κάνω να θυμίζει εκείνον που είχε η μικρούλα.

Ξαναθυμήθηκα. Ξαναπήγα πίσω στην πηγή, τότε που το ενεργειακό δυναμικό αυτής της μικρούλας ήταν τεράστιο, πριν της το κλέψουν αυτοί που είχαν χάσει το δικό τους. Τότε ακόμα που δεν είχε αρχίσει το κλάδεμά της, σαν τους φράχτες στις ωραίες επαύλεις, και της επιτρεπόταν να είναι ο εαυτός της και να βιώνει το θαυμαστό που ήταν. Εκεί που σαν μωρό μοσχοβολούσε ακόμα μυρωδιές, εκεί όπου τα φίδια και αν την έβρισκαν δεν θα την δάγκωναν, εκεί όπου ο οργανισμός της, τής έδινε τις απαντήσεις. Πριν ακόμα επέμβουν οι μεγάλοι να της μάθουν το σωστό από το λάθος. Το αληθινό από το ψεύτικο. Το πρέπον που τόσο στοιχίζει. Αυτό το μικρό κοριτσάκι σήμερα, μεγάλη πια, άνοιξε πάλι την πόρτα και ξαναμπήκε σε αυτόν τον παιδικό κόσμο που είχε ξεχάσει πως υπήρχε. Γιατί ήξερε πως ήταν μια σημαντική μέρα.

ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ; 

Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου.

Πέρασε ένας χρόνος από πέρυσι και τόσοι άλλοι από την ημέρα που γεννήθηκα και γιορτάζω. “Τι όμως γιορτάζω;” σκέφτηκα το πρωί; Το ότι μεγάλωσα έναν ακόμα χρόνο; Αυτό δεν είναι άξιο γιορτής γιατί δεν έκανα κάτι για αυτό. Τότε τι αξίζει την γιορτή μου; Τι είναι αυτό που αξίζει για να συγκαλέσω μια γιορτή και που να μην έχει σχέση με την ηλικία μου ή τα γενέθλια μου; Υπάρχει κάποιο χάρισμα ξεχωριστό που με την ευκαιρία των γενεθλίων μου σήμερα αξίζει αναγνώρισης και προσοχής από εμένα την ίδια; Αυτό είναι ένα ερώτημα που σας προτρέπω να κάνετε πάντα στα γενέθλια σας για να γιορτάζετε με βασιλική μεγαλοπρέπεια τα επιτεύγματά σας.

Μόνοι σας, την ώρα που φυσάτε τα κεράκια σας δώστε ένα μπράβο στον εαυτό σας για όλους τους θαυμαστούς τρόπους που έχει να σας καταπλήσσει. “Το οτι κατάφερα να γίνομαι καλύτερη, πιο ελεύθερη, πιο χαρούμενη από πέρυσι, είναι για εμένα ένας  σοβαρός λόγος για να τιμήσω τον εαυτό μου ” αποφάνθηκα. Λάμπωντας μέσα στην επίγνωση της μακράς πορείας της διαδικασίας να γίνεσαι όλο και περισσότερο ο εαυτός σου, μέτρησα πόσα χιλιόμετρα είχα διανύσει εσωτερικά από τα πρώτα μου γενέθλια. Άξιζαν εορτασμού και μάλιστα λαμπρού.

Δώστε γενναιόδωρα μια μεγάλη αγκαλιά στον εαυτό σας και μια αυτοκρατορική αναγνώριση κάθε χρόνο που διανύετε με θάρρος τα κρυμμένα μονοπάτια που σας οδηγούν στη σοφία του εαυτού σας. Γιορτάστε κάθε στιγμή που δεν παραμένετε στα μετόπισθεν, ή κρυμμένοι κάπου στη μέση αλλά εγκαταλείπετε την τελευταία σειρά και ηγείστε του εαυτού σας καθώς περπατάτε με εσάς επικεφαλής. Γιορτάστε κάθε  χρόνο που μεγαλώνετε και μπαίνετε μπροστά, τιμώντας τις αλλαγές σας και αναγνωρίζοντας την θετική συνεισφορά σας στον κόσμο.

Το τι κάνει ο καθένας το ξέρει μόνο εκείνος για τον εαυτό του και οφείλει να το τιμά. Ο χρόνος περνά και πάντα θα περνά και τα γενέθλια θα είναι εκεί για να σβήνουμε την τούρτα μας και να ευχόμαστε : “χρόνια πολλά”. Όταν όμως ο χρόνος που πέρασε σου αφήνει μια αίσθηση ικανοποίησης γιατί ικανά εποίησες, οφείλεις να συγκαλέσεις μια γιορτή για να γιορτάσεις την διαδικασία σου να γίνεσαι όλο και πιο πολύ ο εαυτός σου, να βιώνεις όλο και πιο συχνά την αέναα μεταβαλλόμενη περιπλοκότητα σου, να ακολουθείς χαρωπά και αβίαστα την τάση σου να αυτοπραγματώνεσαι και να γίνεσαι το δημιουργικό δυναμικό σου. Αξίζει τον κόπο να γιορτάζεις κάθε φορά που οδηγείσαι όλο και πιο πολύ στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ!

Καθώς φυσάτε επιτυχώς τα κεράκια σας, αφήστε τις ευχές για αυτό που θέλετε να έρθει και αποδώστε τα εύσημα που σας αξίζουν για τον χρόνο που πέρασε και τις δοκιμασίες που υπερβήκατε. Πείτε ένα μεγάλο : ” ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΣΕΙΣ, ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΜΑΡΩΝΩ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!