ΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ.

Καλημέρα σε όλους! Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα γιατί θα κάνετε την πιο ουσιαστική γνωριμία της ζωής σας μέσα από ένα παραμύθι.

Είμαι έτοιμη να σας συστήσω την νέα καλύτερη φίλη σας, την Τάση Πραγμάτωσης. Ένα θερμό χειροκρότημα παρακαλώ και μια ζεστή υποδοχή από όλους σας γιατί η υψηλή καλεσμένη μας σήμερα είναι ιδιαίτερα σεμνή.

Για μια στιγμή όλοι σώπασαν και περίμεναν με αγωνία να την δουν να μπαίνει. Τάση Πραγμάτωσης; “Τι αστείο όνομα”, σκέφτηκαν κάποιοι. “Τι θα πει τάση;” αναρωτήθηκαν κάποιοι άλλοι που είχαν μάθει να σκέπτονται. Είχαν ακούσει για την ηλεκτρική τάση, την διαφορά δυναμικού στην φυσική, για την ροπή, όπως έλεγαν στο σχολείο την κλίση κάποιου για τα μαθήματα ή τα αθλήματα, για την φυσική δύναμη που ασκείται σε ένα σημείο. Αλλά τάση πραγμάτωσης δεν είχαν ακούσει ποτέ.

“Τάση πραγμάτωσης;” επανέλαβαν εν χορώ. Τους φάνηκε σημαντική έννοια και έχοντας μάθει πως με κάθε ερώτηση ξεκινά και μια αναζήτηση, αποφάσισαν να είναι πολύ προσεκτικοί  και συνειδητοί για το πού θα εστιάσουν το μυαλό τους καθώς η εστίαση δημιουργεί την πραγματικότητα του καθενός.

“Τι να σημαίνει τάση πραγμάτωσης;” αναρωτήθηκαν.

“Μια εξέλιξη προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση”, απάντησε ένας, ο πιο λόγιος από όλους. Φάνηκε σαν ένας πρώτος καλός ορισμός της.

“Ναι αλλά προς ποια κατεύθυνση;” εκφράστηκε ένας δεύτερος εύλογος προβληματισμός. Ήξεραν εκ πείρας πως κάθε γνωριμία σε αυτές τις ομάδες συνάντησης είχε σκοπό την προώθηση της ψυχικής υγείας τους οπότε η γνωριμία με την νέα αυτή τάση σίγουρα θα ήταν για το καλό τους. Άλλωστε για αυτό παρακολουθούσαν την σχολή ορθών ανθρωπίνων σχέσεων. Όμως άλλη μια τάση, όπως αυτές τις χιλιάδες που ξεπετάγονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη δεν ήταν δα και κάτι καινούργιο ή αξιοπερίεργο.

“Το όνομά της λοιπόν έβγαζε κάτι θετικό, όμως τι;”  συνέχισαν τις ερωτήσεις προσπαθώντας να λύσουν τον γρίφο.

“Μια φίλη καλή που θα τους βοηθούσε” .

“Ωραία,” σκέφτηκαν κάποιοι,” όμως τι σημαίνει βοήθεια και πώς μια φίλη μπορεί να τους βοηθήσει;”

“Με το να είναι δίπλα μας σε κάθε σημαντική και ασήμαντη στιγμή,” σημείωσαν κάποιοι.

“Με το να με ακούει χωρίς να με νουθετεί,” συμπλήρωσε κάποιος άλλος.

“Με το να με ωθεί να γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου,” συνέχισε ο τάδε,

“με το να με αναγνωρίζει και να με στηρίζει,” είπε ο δείνα,

” με το να με αγαπά, να με διευκολύνει, να με αναπτύσσει ασφαλώς, να με φροντίζει, να με βοηθά να ωριμάζω τις γνωστικές, συναισθηματικές, φυσικές μου δυνατότητες, να με εγκρίνει και να με αποδέχεται άνευ όρων ως ένα άτομο αξίας,να με αξιολογεί θετικά ακόμα και αν κάνω λάθος, να με σέβεται, να με πιστεύει….”συμπλήρωνε ο καθένας με την σειρά του στον κύκλο ανάπτυξης.

Μερικοί κοίταζαν την πόρτα μήπως και την δουν να μπαίνει αλλά πάλι δεν έβλεπαν τίποτα, ούτε άκουγαν τα βήματα της στον διάδρομο. Άρχισαν να αδημονούν.

“ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ!” συμπλήρωσε ο διευκολυντής.

“ΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!” αναφώνισαν παρέα, “γίνεται αυτό; Γίνεται κάποιος να ξέρει ποιο είναι το καλό μου, να ξέρει τι πρέπει να κάνω ανά πάσα στιγμή; Αυτό ξέρει η τάση πραγμάτωσής μου κάθε λεπτό της διαδικασίας;;; “ρώτησαν μην πιστεύοντας στα αυτιά τους.

“Ναι,” απάντησε εκείνος σεμνά “και δεν κάνει ποτέ λάθος. Θα σας δείξει ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ. Μπορείτε να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας, δεν χρειάζεται πια να ρωτάτε δεξιά και αριστερά τι να κάνετε. ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΕΓΚΥΡΗ ΕΙΝΑΙ. Τώρα, πάρτε ένα χαρτί παρακαλώ και ζωγραφίστε την όπως την φαντάζεστε και μετά γράψτε της κάτι που θέλετε από αυτήν. Είναι διαθέσιμη και πάντα δίπλα σας καθώς είναι η καλύτερη σας φίλη και δεν γερνάει.”

Αναμπουμπούλα και αναβρασμός. Πώς να την κάνουν; με κραγιόν, με μολύβια; με χρώματα; Πώς να ζωγραφίσουν την νέα φίλη τους; Πόσο λίγη φαντασία έχει ο άνθρωπος καθώς μεγαλώνει, πόσο φτωχός γίνεται στον οραματισμό του, πόσο μίζερες οι επιλογές του, πόσο στενά και στερεότυπα σκέπτεται. Μα για αυτό την είχε καλέσει ο διευκολυντής.

΄Ηταν ώρα να τους τήν γνωρίσει και να αποχωρήσει.

Δεν τους το έλεγε ακόμα γιατί δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να πιστέψουν στο μέγα θαύμα της δικής τους ικανότητας να γίνονται αυτοί που ήθελαν. Νόμιζαν πως τον είχαν ανάγκη να τους χαράζει την πορεία. Η αλήθεια ήταν πως ποτέ δεν έκανε κάτι παρόμοιο, απλά ήξερε πως κάθε άνθρωπος εξελίσσεται από κάτι πιο απλό σε κάτι πιο σύνθετο. Γνώριζε από προσωπική πορεία πως ο άνθρωπος μεταβαίνει από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από τον φόβο στην ελευθερία, από την σταθερότητα στην αλλαγή, από την ακαμψία στην ροή.

Η Τάση Πραγμάτωσης μπήκε αέρινα και χαριτωμένα. Ήταν νέα, φρέσκια και ζωντανή και αφού αγκάλιασε τον διευκολυντή θρωνιάστηκε φαρδιά πλατιά στην πολυθρόνα μπροστά τους. Έσερνε κάποια μεγάλα κοφίνια με πατάτες. Μερικά είχαν κάποιες πατάτες …γιακς..αηδία, μικρές με καχεκτικά, αδύναμα βλαστάρια, ενώ άλλα είχαν υγιή προιόντα καλοθρεμμένα και ποιοτικά. Η ομάδα κοίταξε την αποτυχημένη καλλιέργεια  με απορία και ένα δάκρυ έσταξε από τα μάτια κάποιων. Η Τάση Πραγμάτωσης τους εξήγησε πως αυτά τα κοφίνια βρίσκονταν σε ένα υπόγειο, ανήλιαγο που είχε ψηλά ένα μικρό φεγγίτη από όπου έμπαινε λίγο αμυδρό φως.

“Και τι έκαναν αυτά τα αδύναμα βλαστάρια;” τόλμησε ένας να ρωτήσει.

“Συνέχιζαν να μεγαλώνουν , όσο μπορούσαν, άλλα μισό, άλλα ένα μέτρο, άλλα μερικά μόλις εκατοστά. Πάντα όμως ακολουθώντας τον ήλιο, γέρνοντας τους βλαστούς τους προς το φως του φέροντας εγγενώς την ικανότητα να τον ανιχνεύουν. Αυτή η ικανότητα είμαι εγώ” συμπλήρωσε με χαρά “και βρίσκομαι μέσα και σε εσάς, όπως βρίσκομαι μέσα σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Εγώ τα έκανα να μεγαλώνουν ακόμα και στις πιο σκληρές και αντίξοες συνθήκες. Χωρίς ήλιο δεν θα γίνονταν ποτέ φυτά λαμπερά, μεγάλα και όμορφα αλλά αυτά προσπαθούσαν με κάθε τρόπο ακολουθώντας την ροή προς την ζωή.

-“Πες μας “, της είπε ένας νέος άνδρας, ο πιο ωραίος της παρέας που είχε εντυπωσιαστεί με την φρεσκάδα της. “Πως κρατιέσαι τόσο νέα και δεν γερνάς;”

-“Μα γερνάει κανείς όταν εξελίσσεται; Όταν συντονίζεται με την ροή της κίνησης προς εκπλήρωση όλων των δυνατοτήτων του; Είναι σαν να με ρωτάς αν γερνάει η ανάπτυξη;”

– “Η ανάπτυξη ; Μου λες πως είσαι η ίδια η ανάπτυξη;”

-“Είμαι ό,τι υπάρχει μέσα σε κάθε οργανισμό και τον ωθεί σε μια ανάπτυξη όλο και πιο περίπλοκη, όλο και πιο ολοκληρωμένη.”

-“Έχω και εγώ μια τέτοια τάση για ανάπτυξη; Είσαι μέσα μου;”

– “Εγώ είμαι αυτή που σε κρατάει ζωντανό. Εγώ είμαι η ίδια η διαδικασία προς τη ζωή. Εγώ είμαι αυτή που σε κάνω να σηκώνεσαι το πρωί και σε ωθώ να δημιουργείς, να εξελίσσεσαι, να ζεις. Εγώ είμαι αυτή που κάνω τη ζωή μια διεργασία συντήρησης, αναπαραγωγής και ενίσχυσης.”

Ο νέος την κοίταξε με μάτια διάπλατα από χαρά. Η Τάση Πραγμάτωσης σηκώθηκε και άρχισε να τραγουδάει σιγανά ένα χαρούμενο τραγούδι που μιλούσε για εμπιστοσύνη.

Ο νέος άνδρας δεν κρατήθηκε και ρώτησε: “ξέρεις καταλαβαίνω πως είσαι η ροή της ζωής, η ίδια η χαρά, αλλά πως γίνεται να είναι κάποιος ευτυχής μέσα στη θλίψη, την αρρώστια, την φθορά, την θλιβερή ζωή;”

Εκείνη σταμάτησε να τραγουδά. Έσυρε ένα σκαμπό και κάθισε στα πόδια του:

“Για αυτό τραγουδώ για την εμπιστοσύνη. Εγώ δεν είμαι η ευτυχία, ούτε η χαρά. Η χαρά είναι το συναίσθημα που θα νιώθει κάποιος όταν με συναντήσει και με κάνει φίλη της. Οι άνθρωποι ψάχνουν αγωνιωδώς να καλύψουν το δυσβάσταχτο κενό της ύπαρξης σε ένα διαφορετικό νόημα. Εγώ είμαι ένα ευχαριστιακό νόημα, ας πούμε…”

“Ευχαριστιακό νόημα;¨ ρώτησε απορημένος. “Τι θα πει ευχαριστιακό νόημα;”

“Ένα νόημα ζωής που είναι ευχάριστο.”

“Παρ’ όλα τα προβλήματα;”

” Μα ακριβώς, εγώ δεν ορίζω τις συνθήκες καλλιέγειας τους, αλλά ωθώ τις πατάτες να επιλέγουν την βέλτιστη ανταπόκριση τους σε σχέση με αυτές…

Είμαι η θεμελιώδης εντολή εντός σου να αναπτύξεις το δυναμικό σου, μέσα στα προβλήματα. Δεν σε απαλλάσσω από αυτά αλλά σε βοηθώ να τα υπερβαίνεις. Σε βοηθώ να γίνεσαι όλο και πιο πολύ ο εαυτός σου και αυτό σε κάνει ένα λειτουργικό και ευτυχισμένο άνθρωπο.

Όταν γεννήθηκες έφερες εγγενώς την ικανότητα της πραγμάτωσης σου αλλά στην πορεία σου την κλέψανε. Σου απαγόρεψαν να με κάνεις παρέα, γιατί φοβήθηκαν.Ήθελαν να σε συμμορφώσουν, να σε βοηθήσουν να γίνεις καλό παιδί και να προσαρμοστείς στην κοινωνία και στο σωστό, στο γενικά αποδεκτό. Έτσι όμως άρχισες να μην πιστεύεις σε αυτό που ένιωθες αλλά να ακολουθείς αξίες αποδεκτές από τους άλλους, που όμως δεν ταίριαζαν στην δική σου οργανισμική εμπειρία. Μια, δυο, τρεις, εγώ σιώπησα και εσύ αισθάνθηκες μόνος, αφήνοντας τα βασικά  ερωτήματα σου “ποιος είμαι” , ” πού πάω;” ” πως να με βρω”, “πως να επικοινωνήσω με τον βαθύτερο εαυτό μου, που κρύβεται κάτω από την συμπεριφορά μου”,  αναπάντητα.

“Όμως ήρθε η ώρα να με ξαναβρείτε. Να αποβάλλετε τις άμυνες του εαυτού και να γυρίσετε πίσω στην πηγή γιατί αν γίνετε κάτι λιγότερο από αυτό για το οποίο είστε ικανοί, θα είστε δυστυχισμένοι. ” συνέχισε κοιτώντας τους έναν έναν.

“Έχετε Λόγο αλλά δεν τον ακούτε γιατί φλυαρείτε επαναλαμβάνοντας τα λόγια άλλων. Εγώ είμαι μέσα σας και μπορώ να απαντώ σε όλα, αν με αφήσετε και δεν με φιμώσετε πάλι. Είστε θετικοί από την φύση σας  και πορεύεστε πάντα για το καλό σας κι για το καλό του άλλου. Αυτός είναι ο εαυτός σας σε πλήρη λειτουργία και όταν καταφέρει να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, είναι ένα διαρκές σημείο αναφοράς για την αντιμετώπιση των αναγκών σας μέσα στην καθημερινότητα.

Έχετε τον εαυτό σας να αντιμετωπίζει την κάθε κατάσταση και είναι αξιόπιστος, γιατί αυτός ο εαυτός μας  έχει έμφυτη την δημιουργική εκπλήρωση των δυνατοτήτων του, έχει έμφυτη την τάση της εξέλιξης του  προς το καλό του, την ωρίμαση του, την ανάπτυξη του και την θεραπεία του. Ο εαυτός οδηγείται, εμπνέεται και πορεύεται με την στήριξη την δική μου που είμαι η πιο αξιόλογη και αξιόπιστη φίλη του.

Το θέμα είναι πως ελάχιστοι με θυμούνται για αυτό πορεύονται ενάντια στην αυτοπραγμάτωση τους, στην αυτοδιάθεση, αυτοκατανόηση και θετική αλλαγή.” συμπλήρωσε θλιμμένα. Ύστερα σηκώθηκε, έφτιαξε την φούστα της και κάνοντας μια στροφή γύρω από τον εαυτό της, ρώτησε με αγωνία: “Θέλετε να με ανασύρετε από το χαμένο εαυτό σας και να αξιοποιήσετε εκ νέου την γνωριμία σας με μένα, σε αυτό το μαγικό ταξίδι της ζωής;

“ΝΑΙ!!!!” φώναξαν με συγκίνηση οι μαθητές.

“Ωραία! Σηκώστε τις ζωγραφιές σας…..για να δω, πώς με φανταστήκατε;”

ΩΩΩΩΩ, τι ομορφιά, τι καλοσύνη, τι αγαθότητα ανέδυαν οι ζωγραφιές τους. Σαν να την γνώριζαν από πάντα. Και α-λήθεια ήταν!

( συνεχίζεται…)