Η αίθουσα του θρόνου

Το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου για πολλούς σημαίνει πως ” Έτσι είμαι εγώ και σε όποιον αρέσω, για τους άλλους δεν θα μπορέσω”. Είναι μια άκαμπτη εικόνα εαυτού, που δεν επιθυμεί την αλλαγή και ερμηνεύει την εμπειρία, σύμφωνα με ότι έχει καθοριστεί από το παρελθόν του, ή το παρόν του. Καλώς.

Το θάρρος να υπάρχεις ως πραγμάτωση του δυναμικού σου είναι τελείως άλλο πράγμα, είναι ένα πεδίο πιο οντολογικό, γιατί το να βεβαιώνεις την ύπαρξη σου, το να βεβαιώνεις σε πληρότητα το δυναμικό σου έχει ένα αέναο γίγνεσθαι, που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις ποτέ! Είναι μια ατέρμονη διαδικασία εξέλιξης, αλλαγής, μετουσίωσης και μεταρσίωσης.

Άμεση συνάντηση

Το να βιώνεις τον εαυτό σου σημαίνει να είσαι σε άμεση επαφή και σε βαθιά αποδοχή με την εμπειρία, όποια και να είναι αυτή και να επικοινωνείς με τον εαυτό σου απελευθερωμένος από τον τρόπο που μέχρι τώρα τον ερμήνευες. Εκεί, σε αυτή την διαδρομή, πάντα μα πάντα, η χαρά περπατά χέρι χέρι με το άγχος. Είναι μια μοναχική διαδρομή που δεν μαθαίνεται, ούτε χαρίζεται. Κατακτιέται. Είναι μια μυητική διαδρομή, που εκδιπλώνεται καθώς πορεύεσαι, είναι η συν-κίνηση που σε κατακλύζει όταν βιώνεις τον εαυτό σου να αναγεννάται κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με κάθε νέα εμπειρία. Έχει κάτι μαγικό αυτό το ταξίδι, γιατί δεν υπάρχει τέλος, ούτε προκαθορισμός. Στη φύση, όλα είναι πανέμορφα, αλλά προβλέψιμα. Το βελανίδι θα γίνει βελανίδι, το τριαντάφυλλο θα γίνει τριαντάφυλλο, ακόμα κι η κάμπια θα γίνει μια όμορφη πεταλούδα. Ο άνθρωπος όμως; Τι θα κάνει; Προς τα πού θα πάει; Τι θα γίνει; Τέρας ή αστέρας;

Ροή διαδικασίας

Αυτή η πυρηνική αποστολή του ανθρώπου να γίνει το δυναμικό του μέσα στον κόσμο όπου κινείται, υπάρχει, σκέπτεται και πράττει, είναι το νόημα του ταξιδιού του ανθρώπου. Το “αυτός είμαι” ενέχει μια στάση, το “αυτός μπορώ να γίνω”, ενέχει ροή. Το ένα φέρει μια παθητικά περιορισμένη αντίληψη εαυτού, το άλλο μια διαδικασία δυναμική να πραγματώσω την πληρότητα του τι φέρω εντός μου. Αυτή η δύναμη που τραβά τον άνθρωπο προς τα πάνω, δεν τον γαληνεύει ποτέ, όμως τον χαροποιεί, γιατί τον κάνει να επεκτείνεται, να αναπτύσσεται, να εξελίσσεται, να πορεύεται, να ανοίγεται, να διευρύνεται, να πραγματώνεται, να αναγεννάται, να υπάρχει εντέλει, όχι ως αυτός που είναι, αλλά ως αυτός που μπορεί να γίνει. Μέχρι εκεί που μπορεί να γίνει, μέχρι τα έσχατα του εαυτού του.

Θεικές ιδιότητες

“Ποιος είμαι” σημαίνει “ποιος μπορώ να γίνω”, όχι ως τέρας ( αυτή η πορεία δεν φαντάζομαι ακόμα να σας εκπλήσσει, τον προκρούστη ο άνθρωπος τον εφηύρε), αλλά ως φωτεινός αστέρας. Μέχρι πού με βιώνω; Πού κατοικεί η χαρά; Πού αναπτύσσονται οι θεικές ιδιότητες μου; Έχουμε άραγε γνωρίσει όλη την δεξαμενή της ευγένειας που ενυπάρχει εντός μας, αν υπάρχει; Έχουμε άραγε βιώσει όλο το αποθεματικό της καλοσύνης μας, της αυτοπειθαρχίας, της διάνοιας μας, της γαλήνης, της ευθυκρισίας, της ζεστασιάς, της τρυφερότητας, της θέλησης, της ολοκλήρωσης, του κάλλους, της δικαιοσύνης μας; Έχουμε γνωρίσει όλο το δυναμικό της αγάπης μας; Ξέρουμε αν στερεύει ποτέ αυτή η πηγή; Ξέρουμε άραγε ποιοι γινόμαστε αν πίνουμε κάθε μέρα μια γουλιά από το νέκταρ των Θεών; Πόσο θαυμαστό είναι άραγε το μεγαλείο της τρυφερότητας μας;

“Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.”

Μάλλον δεν γνωρίζουμε τίποτα. Το “Γνώθι σαυτόν” παραμένει ένα άγνωστο Δελφικό παράγγελμα γιατί φοβόμαστε, όχι αυτά που θα μας φέρει το ταξίδι, αλλά για το ποιοι θα γίνουμε στο τέλος του ταξιδιού. Είναι ανθρωπίνως κατανοητό που δεν βγαίνουμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη μας, αλλά καθόμαστε καθηλωμένοι σε ένα περίπου, σε ένα τσιμπολόγημα, στην επιφάνεια και δεν βουτάμε. Το ταξίδι της ψυχής μας για την Αίθουσα του Θρόνου μας απαιτεί την άμεση συνάντηση με τον αέναα μεταβαλλόμενο εαυτό και αυτή είναι εξαιρετικά χαρμογόνος, αλλά και βαθιά αγχογόνος. Ποιος επιθυμεί και άλλη συγκίνηση, βαθύτερη γνώση, ουσιαστικότερη επαφή; Προτιμούμε να ακούμε τα λόγια των σοφών, παρά να ανακαλύψουμε την σοφία του δικού μας εαυτού, γιατί ας μην λησμονούμε πως κάθε ελεύθερος άνθρωπος που έχει βρει τον θησαυρό είναι μετά υπεύθυνος για την ευζωία του ίδιου και του βασιλείου του. Κάθε άνθρωπος που έχει αγκαλιάσει στην πληρότητα του τον μαγικά τρυφερό και ελεύθερο εαυτό που είναι, οφείλει με υπεύθυνη συμπεριφορά να τον φροντίσει σαν να είναι ο πιο βασικός σκοπός της ζωής του. Για να τον προσφέρει εντέλει στον κόσμο εποικοδομητικά και δημιουργικά.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλύτερο! Δεν είμαστε μόνο αυτοί που ξέρουμε, μπορούμε να γίνουμε ακόμα πιο ανθρώπινοι, πιο συναρπαστικοί, πιο ελεύθεροι εσωτερικά. Φανταστείτε έναν κόσμο, όπου όλοι αναπτύσσονται και γίνονται όλο και περισσότερο οι θεικές δυνατότητες τους!